Ken je dat, dat als er op een verjaardag een ongemakkelijk onderwerp wordt gedropt dat de anderen naar jou kijken, want jij hebt er immers voor gestudeerd als psycholoog? Jij kan daar vast iets zinnigs over zeggen of op de juiste manier reageren. Of nog beter: op het schoolplein, dat andere moeders naar jou kijken want jij bent psycholoog dus jij weet hoe je het pedagogisch verantwoord moet aanpakken. En dat jij dan denkt ‘tja, ehhh weet ik veel’. Maar…herken je ook dat jij van jezelf óók regelmatig verlangt dat jij het goede voorbeeld geeft, dat jij moet weten hoe het hoort? Je hebt er voor gestudeerd dus hoort het goed al dan niet perfect te doen. In deze blog pleit is voor de imperfecte psycholoog: een psycholoog die dus niet het goede voorbeeld probeert te geven, die niet precies doet wat hoort.
Het rolmodel
Om maar gelijk de spiegel voor te houden: jij bent niet perfect. Een studie van 4 jaar, een postmaster van 2 jaar, een aantal honderd uur bij- en nascholing en wellicht een specialisatie van nog eens 4 jaar maakt jou niet perfecter dan iemand die dat niet heeft gedaan. En dat is een fijn besef, een verademing zelfs. Vind je niet? Want jij hoeft dus niet het goede voorbeeld te geven, precies te doen zoals het hoort, het perfecte rolmodel te zijn.
Jij bent niet perfect. En dat is een fijn besef, een verademing zelfs.
Sterker nog, door dit los te laten geloof ik dat je een betere psycholoog wordt. Het maakt je menselijk en daarmee gelijkwaardig waardoor je beter kunt levelen met je cliënt. Jij bent ook maar een mens en helpt de ander van mens tot mens. Ook jij kunt problemen hebben, worstelen met je emoties, in de put zitten, uit je plaat gaan, chaos hebben in je hoofd, uit balans zijn of een mental breakdown hebben.
Afstand
Jij bent die ander niet en dat maakt dat je kan helpen. Jij hebt afstand tot de struggles van jouw cliënt waardoor je diegene kunt begeleiden. Soms kan het zelfs een goede interventie zijn om te delen over jouw eigen problemen. Dat werkt normaliserend.
Andersom geldt dat jij ‘jij’ bent en daarmee te weinig afstand hebt tot je eigen struggles om jezelf te begeleiden. Je kunt niet je eigen psycholoog zijn. Verlang dus niet van jezelf dat, ondanks dat je anderen dagelijks helpt met hun problemen, je per definitie ook al je eigen problemen ‘perfect’ managet.
Ontsla jezelf
Ontsla jezelf bij deze uit de rol van perfect voorbeeld. Perfectie schept ongelijkwaardigheid, imperfectie verbindt. Wees vooral lekker jezelf. Wees een imperfecte, menselijke psycholoog.
