Ik werk veel met jonge psychologen (millennials) en merk dat het voor hen best een struggle is om hun koppie boven water te houden in hun werk (been there done that). Het thema dat ik vaak bespreek met deze psychologen is onzeker voelen en weinig zelfvertrouwen hebben. Van daaruit bestaat de neiging om hard te gaan werken met het risico jezelf uiteindelijk voorbij te lopen. In deze blog wil ik met je bespreken hoe je door juist minder te doen, minder hard te werken, meer kunt betekenen voor anderen en, niet minder belangrijk, ook voor jezelf.
Stel maar op
Laat ik beginnen met een voorbeeld. Ik werk in de natuur regelmatig met opstellingen. Zo ook met een psycholoog die ik onlangs begeleide.
Deze keer was het een opstelling met aan de ene kant de ratio/het intellect (vertegenwoordigd door een grote levendige boom) en anderzijds het gevoel (vertegenwoordigd door een ogenschijnlijk gammel hekje).
In de schaduw tegen de boom aanleunen voelde prettig, want in je ratio zitten kan best comfortabel zijn.
Het gaf ook een gevoel van controle: als je het kunt analyseren dan kun je het begrijpen.
Maar na een poosje in stilte tegen de boom gestaan te hebben ging ze rechtop staan en zei:
‘Weet je, ik begrijp het vaak wel maar dat wil niet zeggen dat het ook goed voelt.’
Die kwam zichtbaar binnen…
Vervolgens ging ze checken of het ogenschijnlijk gammele hekje wat stond voor haar gevoel, wel zo gammel was. En wat bleek: niet dus! Hartstikke stevig. Sterker nog, het stond heerlijk in de zon met prachtig uitzicht.
Dus ging ze tegen het hekje aan leunen met haar gezicht in de zon. Dat zag er heerlijk ontspannen uit.
Ook die kwam binnen…
Vanuit ratio
Dit voorbeeld illustreert mooi dat situaties benaderen vanuit de ratio of vanuit intellect vaak comfortabel voelt. Het is bekend, je bent er goed in (je bent de afgelopen jaren immers goed getraind in analyseren op de Universiteit) en dat geeft een gevoel van controle. En in control zijn is fijn, niet waar?
Maar je hebt dus nog een andere tool die je heel goed kunt inzetten. Eentje die je altijd bij je draagt, die weinig energie vraagt, die er gewoon is.
Die tool kan voelen als een gammel hekje: niet concreet en niet tastbaar. Laat staan te valideren of te bewijzen.
Vanuit gevoel
Maar geloof me, het is heerlijk werken als je als psycholoog meer jouw eigen gevoel gaat inzetten in de spreekkamer.
In bovenstaand voorbeeld wist de psycholoog eigenlijk heel goed waar haar grenzen lagen. Ze voelde het aan als iets niet oké was. De uitdaging zat hem voor haar in het toelaten van dit gevoel en daarmee het laten vieren van haar controle vanuit de ratio.
En mij zul je bijvoorbeeld regelmatig horen zeggen: ‘wat je nu zegt voelt anders dan wat je net zei’.
Of: ‘voor mijn gevoel zit er nog een laag onder wat je nu zegt’.
Minder doen, meer betekenen
Het goede nieuws is dat afgaan op je gevoel veel minder energie kost dan analyseren en nadenken! Het is minder hard werken.
Gevoel is er namelijk gewoon. Bij mij zit het vaak in mijn onderbuik waar volgens mij ook mijn intuïtie zit (ook zoiets lekker onconcreets maar super waardevol om in te zetten!).
Het enige wat je er voor nodig hebt is het jezelf toestaan om meer te vertrouwen op jouw gevoel en dit in te zetten in je werk.
En dan wordt ons vak pas écht leuk!
Want dan kun je gaan improviseren, spelen, onderzoeken, verbinden, verdiepen etc.
Als je jouw gevoel de spreekkamer mee in neemt kun je zoveel meer betekenen voor de ander én jezelf
Daarmee ga je enorm veel kunnen betekenen voor diegene die je helpt.
Én je doet jezelf een enorm plezier door jouw eigen gevoelsleven, dat nu eenmaal onderdeel is van jou als mens, te betrekken in jouw vak als psycholoog.
Wil jij leren om meer vanuit gevoel te werken? Vraag een oriëntatiegesprek aan, dan denk ik met je mee!
