‘Lieverd, wist je dat momenteel de koppositie over is genomen door een vrouw?’ Mijn man kan het niet laten om fanatiek de Transcontinental Race te volgen. De 4000 kilometer lange fietswedstrijd waar hij 4 jaar geleden zelf over de finish kwam. Serieus? Echt waar? Dat is knap! Stiekem voel ik de trots in mij groeien, tegelijkertijd denk ik ook ‘die is gek, weet je hoe gevaarlijk zo’n race is’. Ik zou het in ieder geval nooit proberen, zeker niet als vrouw. Maar stel dat het haar gaat lukken. Stel nou dat een vrouw de ultrarace wint. En dan bedoel ik niet nummer één in het vrouwenklassement, nee dan bedoel ik dat ze ook alle 200 mannen verslaat die meedoen aan de wedstrijd. Zou dat echt mogelijk zijn? Dat zou dan echt een wonder zijn! Een enthousiaste kriebel neemt plaats in mijn onderbuik.
De vrouw op kop is de Duitse Fiona Kolbinger, 24 jaar en net klaar met haar studie Geneeskunde. In september start ze met een opleidingsplek tot chirurg en dat geeft haar mooi de tijd om mee te doen met de zevende editie van de Transcontinental Race, afgekort onder volgers tot TCR. Dit is een fietswedstrijd dwars door Europa waarbij de deelnemers langs een aantal checkpoints moeten om een stempel te bemachtigen voor hun brevet card. De klok begint met tikken bij de start en stopt pas als je over de finish komt. Verder mogen ze hun eigen route bepalen. Deze checkpoints liggen altijd op een uitdagende locatie, zoals boven op een Alpenreus. Ze mogen geen hulp van buitenaf krijgen. Wat betekent dat ze dus helemaal zelfvoorzienend moeten zijn wat betreft eten en drinken kopen, slaapplekken zoeken, fiets repareren etc. Deelname kan gevaarlijk zijn, naast dat je zelf een fout kan maken ben je ook afhankelijk van de oplettendheid van andere weggebruikers.
En dan… op 6 augustus kopt de NOS ‘Extreme fietswedstrijd van 4000 kilometer gewonnen door Duitse studente’. Het is haar gelukt! Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen!?
Wat mij zo enorm fascineert aan dit verhaal is het volgende. Fiona vertelt na de finish dat ze nooit gedacht had de TCR te gaan winnen. Ze doet voor het eerst mee aan zo’n lange self-supportive ultrarace en haar doel is om de finish te halen, wetende dat veel deelnemers zullen uitvallen tijdens de race. Finishen is dus al een hele uitdaging waar maar weinig mensen zich aan wagen. En zij probeert het gewoon! Zij doet gewoon mee omdat ze plezier heeft in het fietsen, plekken in Europa wil zien waar ze nog niet geweest is en wil genieten van de mooie natuur.
Ze probeert het gewoon. Tegen het heersende beeld in dat zo’n
race een fysiek te grote uitdaging is voor vrouwen. Tegen het heersende beeld
in dat het te gevaarlijk is voor een vrouw om alleen rond te fietsen en op
straat te slapen. Ze heeft zich niet laten tegenhouden door haar eigen angsten
of door goed bedoelde afremmende adviezen om haar heen.
Want natuurlijk had zij angsten. Zo vertelt ze dat een van haar angsten was dat ze op het vlakke vergeleken bij de rest van de deelnemers zwak zou zijn en dus tijd zou verliezen. ‘That was my fear, but it didn’t happen’, aldus Fiona.
Juist, it
didn’t happen, daar
zit de crux. Ze bewijst dat angsten weinig zeggen over de werkelijkheid.
Dat angsten een beeld in stand kunnen houden van jezelf dat niet klopt. Dat angsten
er kunnen zijn, maar niet de uitkomst hoeven te bepalen.
Wat ze bovenal bewijst is dat gender weinig hoeft te zeggen over het resultaat. We mogen als maatschappij de collectieve mythologie dat vrouwen zwakker zijn dan mannen eens gaan loslaten. Een overtuiging die ook hardnekkig in mijn systeem geklonken zit zoals blijkt uit mijn ‘zeker niet als vrouw’ uitspraak hierboven. Als vrouw ben je niet per definitie zwakker dan mannen. Ondanks dat vrouwen het fysiek vaak moeten afleggen tegen het testosteron gehalte van de man vragen buitengewone prestaties ook om organisatievaardigheden, doorzettingsvermogen, focus, het overzicht bewaren en planning bewijst Fiona. Dan is het geen wonder als je als vrouw een bijzondere prestatie neerzet, nee dan is dat het resultaat van doelgericht jouw kwaliteiten inzetten en de mindset van denken in mogelijkheden.
Dus om in de woorden van Fiona te spreken: haar overwinning ‘might be less than a miracle’.
Wil jij een mindset ontwikkelen die weer en wind kan doorstaan, waarbij je dicht bij jezelf blijft en jij jouw pad blijft volgen? Neem gerust contact op met mij voor een vrijblijvend gesprek.
